KENDİME NOT

Markete girdim elimde liste.Oyle hepsini alıcam derdim yok.Hangilerini bulursam artık ya nasip dercesine.Fazla kalabalıklaşmadan şu tenhadan faydalanmalı diyerek sabahtan erken kalkmıştım.Market dolaşmak bile lüks olmmuştu bu salgın hastalıktan.Evden çıkmayalı tam yirmi gün.İnsan bir garip oluyor sanki adımlarım bile uzay yürüyüşü.Etrafa şöyle bakıyorumda gözlerde hep endişe,bir belirsizlik.Konuşmaya hasret kalınmış, bilinen bilgilerin aynısını bile paylaşmanın rahatlatıcı hissine rağmen herkes de bir suskunluk yemini hakim.Ortalıkta siyah,beyaz şimdi de desenli modellerinin de çıktığı uzayvari giysilerimiz koruyor muydu gerçekten bizi.
Kasadaki kız sanki ona bulaşmazmış gibi otomatik davranışları seriye bağlamış.Ben alabildiklerimi kendi poşetlerime itinayla korka korka yerleştirirken sinir oluyorum kıza.Bir de kırmızı oje sürmüş,gözüküyordu işte plastik mikroplu yapış yapış eldiveninden.Değiştirmesi gerekmiyor mu?Ya da kaç müşteriden sonra bu özen gösterilmeli?Neyse ne yapılacaklar belli.Ödememi yaptım.Kartım da dezenfekte edilecekler arasında.Çıksan bir türlü işte çıkmasan da olurdu dedirten o pişmanlık durumu.Bu aralar çoğunluğun o tanıdık bilindik kaygılı hallerinden yani.
Geldim.Ayakkabılar tabii ki dışarda, öyle üzgün duran gözden çıkarılmış,markalı spor ayakkabılar şu olaylar bitsin sen de kaderinde olanı yaşayacaksın.Tıpkı kılımızdan,tüyümüzden,alışveriş torbalarımızdan,montlarımızdan en çok da ellerimizden ödümüzün koptuğu,kopmazsa da nasıl yaşayabileceğimizin beklentisi içinde ki belirsizliğe mahkum olmuşken.Montum da hooop balkona.Sebzeler,meyveelerde.Ev halkına kahvaltı servisi başlasın.Herkesler evde malum.Şirketlerin çoğu evden home office tarzı internet aracılığı toplantılar,bitmeyen telefonlar.Okullar computer on line uzaktan eğitim şeklinde,ilk sunumuda kuzucuğumun böylesiymiş ksmetinde.Benim okuma atölyesi şu meşhur zoom meeting cinsinden.Bir şekilde devam ediyoruz işte.Yumurtalar elimi yalıyor hala sıcak,soyulmazlar kolayca şimdi.Neden mi yazıyorum?Çünkü sıra dışı bir takım olayların tarih yazdığı dönemn içinde yaşıyorum.İleride bütün dünya eve kapandı,herkes stoklar yaptı,kıçı kırık maskeler otuz liraya satıldı,bazı hastaneler özellerinden en bilinenlerinden olanları özellikle kapısına gelenlerin hepsini potansyel can alıcı görmeleri ve hastayı seçme özgürlüğünü bu olağanüstü durumda bile kullanan canı tatlıları sizleride bu tarih unutmayacak.Daha hafızalardan silinmeyecek yerel yönetimler,devlet başkanları sayın yetkililer sizleride bu millet affetmeyecek.Hala kanal istanbul diyenlere ithafen.Tümden sokağa çıkmama ilan edilmeliydi ilk onbeş gün neden mi olmadı sizlerin aklınıza hakaret etmemek adına bunun açıklamasını yapmıyorum.?Sonunda domatesler de hazır.Kafam sessizlikte bir çay içmeden yerine gelmeyenlerden.Kesinlikle kahve değil ,sabahları çay içilecek.Sevdiğimden açık olanından.Çatal bıçak sesini duyan inlerinden yavaşça çıkıyorlar.Günaydınlaşmalar.Aile sarışması,oksitosun mutluluk çağıldaması.İyikilerim.Şükürlerim.Birini işe,diğerini okula uğurlayıp (yol masraflarından da yırttık)rutin iişlerim ve hemen ben de kendi özel alanıma okumalarıma,yazmalarıma sığınarak başka dünyaların kurgularındaki hayatlarına dokunurken hafifliyorum.Sonra görüntülü arama modasına uyup konferanslar şeklinde üçlü dörtlü herkesin aynı anda dert anlatmaya çalışıldığı canlı kişi görmenin mutluluğumdan mı artık bilmem belki de herkes aynı, denen o ferahlatıcı duyguyu yaşıyoruz.Whatsup mesajları almış başını gitmiş bedava müze gezmeler,pdf kitap indirmeler,kitap siteleri,film arşivleri bir de gelen mesajı sevdiklerinede ulaştırma telaşı.Gerçekten işe yarayan etkinlikler için diyeceğim elbette yok fakat kirli ,eksik ve saçma sapan bilgiler insanı diplere getirten cinsten.Hiç gerek yok.Gülmeye ihtiyacımız var tedbirleri bırakmadan.Yaşlılarımıza sahip çıkarak.Kahve molamız gelmiş bu sefeer kahveler genç taze ellerden afiyetle içilicek.Yanında sağlıklı hurmalarımız alt dolaptaydı.Ciğerden geliyormuş gibi abartılı zorla yapmacık gülünç bir oksürük mutfaktan geldi.Evet illaki o iğrenç günün esprisi yapılacak kızım tarafından.Yapıldı.En yakın mesafemin mutfak en uzak yolumunda salon olduğu düşünülürse sabah yürüyüşleri yerine bir takım arkadaşlarımın yaptığı gibi ipde atlayamam ben şimdi.Olsun.Sulandırılmış çamasır suyuyla kapı kolları aktivitesi abartmadan şimdilik yeterli bence.Ekmek yapanlar,evde açma börekler,simitler yapanlar ben de dahil gerçi şu ana kadar eknek tüketmediğimizden sadece börek yaptım ama olsun bugünlerin revaçta işleri olduğundan tarihteki hakkınızı vermek istedim.Unutulmayacaklar içinde ne kaldı?Evettt Eyüp Sabri Tuncer nasıl unuturum sahtesinden kör olanlar gözlerinden olduklarıyla kaldılar.Bir de akşam yatsı ezanından sonra okunan selalar.Allah rahmet etsinler.
Saat altı ollmadan kalan yirmi sayfamı bitirebilsem.Odaklanamıyorum ki bir yemek pişti mi ona kalkıyor,çamaşırlar bittiyse makineden kurutmaya atılacaklar diye kaalkıyorum ki.Evde ki daha önceki hayatımdan ne daha yalnızım ne de daha özgürüm.Çünkü evin bir dinamizmi vaar ve bu işleyiş öyle böyle evin hanımın sorumluluğunda.?Nedenini kimseye sıçramamak için açmıyorum keza bazen bulaşıcak yer arıyoe oluyorum.Sadece bu durummun bana özgü olmadığının bilinci içerisinde dip dibe yaşayışın sıkıntıları deyip geçiyorum.Bunlarda samimi arkadaşlar arasındaki sohbetlerin konusu çünkü.Nihayet odalarda yalnızım,sessizim kulaklığımdan çıkan Bach ın sonatlarıyla ayrıca kendim için yaptığım kahvemle ve en sevdiğim Tolstoy un Anna Karanina sına düştüğüm o muhteşem dalgınlıktayım.
İki öğün yaptığımızdan akşam yemeği,ve sonrasında klasik yabancı dizilerimizin o meşhum kaynağına yönelip hunharca internet kotalarını dibine getirten kendimizi oyalamacalarımız ve kapanış.Ne kapanış saat üç ben cinniye…Yastıktaki yanak ve dilimdeki sevdiklerim,aklımdaki deli sorular.
Mutluluk sebeplerimiZ ve özgürlüklerimiz ve bunları fark etmemizi sağlayan bu covid 19 a şimdi şükür mü dememiz gerekiyor.Farkındalıklarımızın düzgün eylemlere geçirebildiğimiz şükürlü günlere uyanmamız dileğiye,
Sevgilerle,